شهود ، ملکوت ، کنار رفتن پرده ها

هدف از خلقت، رسیدن به خلیفه اللهی است. خلیفه خداوند باید مظهر کامل خداوند باشد. کسی مظهر کامل خداوند است که بتواند اسماء و صفات الهی را در خود شکوفا کند.همانطور که تمام ویژگیهای یک درخت خرمای کامل، در یک هسته خرما قرار داده شده است، استعداد تبدیل به خلیفه الله شدن در همه انسانها قرار داده شده است که از آن به عنوان فطرت یا روح منفوخ یاد می شود.روح منفوخ، جنبه الهی وجود انسان است که به صورت ظرفیت در همه انسانها قرار داده شده است.فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ(سوره ص/ آیه 72) : پس چون او را [كاملاً] درست كردم و از روح خويش در آن دميدم، سجده‌كنان براى او [به خاك‌] بيفتيد.»نکته: انسان بدون روح شکوفا شده، لایق سجده نیست. منظور از روح، جان ظاهری نیست که همه حیوانات جان ظاهری دارند.از روح شکوفا شده به عنوان کمال لایق هم یاد می شود.همه موجودات کمال لایقی دارند. مثلا کمال لایق یک هسته خرما، تبدیل شدن به یک درخت نخل بالغ و کامل است.کمال لایق انسان، بی نهایت است. کمال لایق انسان، توحید است؛ لقاءالله است.راه رسیدن به کمال لایق چیست؟ شهود ، ملکوت ، کنار رفتن پرده ها...

نفس انسانی حالات و شئون مختلفی دارد:1- نفس امّارهنفس امّاره یا هوا و هوس حاکی از میل حیوانی انسان است و همواره انسان را به سمت خواهشها و لذتهای مادی حتی ممنوعه سوق می دهد. قرآن کریم از زبان حضرت یوسف ع می فرماید: وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي ۚ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي ۚ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ (یوسف/53) یعنی: من خويشتن را بى‌گناه نمى‌دانم، زيرا نفس، آدمى را به بدى فرمان مى‌دهد. مگر پروردگار من ببخشايد، زيرا پروردگار من آمرزنده و مهربان است.2- نفس لوّامهنفس لوّامه یا نفس سرزنشگر درون (که وجدان هم نامیده می شود)، پس از اینکه انسان مرتکب خطایی می شود، او را سرزنش می کند و به سمت توبه سوق می دهد. در حقیقت، نفس لوامه همواره با نفس اماره در ستیز است تا آن را رام کند و مطیع عقل و شرع نماید. قرآن کریم می فرماید: وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿القیامه/۲﴾ یعنی: و سوگند به نفس لوامه (وجدان بيدار و ملامتگر )3- نفس مطمئنهيَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿الفجر/۲۷﴾ یعنی: اى نفس مطمئنهارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾ خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگردفَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾ و در ميان بندگان من درآىوَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾ و در بهشت من داخل شو4- نفس مسولهنفس مسوله یا نفس تزیین کننده، چهره پردازی می کند و زشتی ها را در نظر انسان، زیبا نشان می دهد و برعکس(ادامه در نوبت بعدی از بیان حضرت آیه الله جوادی آملی تقدیم می شود) شهود ، ملکوت ، کنار رفتن پرده ها...

(نقل از حضرت آیه الله جوادی آملی/ نشریه پاسدار اسلام شماره 203)نفس مسوله غیر از نفس اماره است, نفس اماره را انسان مى شناسد کسى از خیابان عبور مى کند نفس شهویه او, او را امر به معصیت مى کند و او با این که مى داند که این معصیت است مرتکب مى شود, بعد یا توبه مى کند یا در فکر توبه است. اما انسان, نفس مسوله را نمى شناسد. نفس مسوله انسان را به زشتى امر نمى کند بلکه اغوا مى کند و زشتى ها را خوب, جلوه مى دهد. نفس مسوله تمام خصوصیات روانى هر کس را شناسایى مى کند ولى مى داند هر کس از چه چیزهایى خوشش مىآید. این نفس ـ چون دشمن درونى ما است ـ مى داند که هر شخص را از چه راهى باید به دام انداخت, او روان شناس ماهرى است, لذا چیزى که ظاهرش همان است که ما مى پسندیم, رنگ و لعاب دین به آن مى دهد و همه سمومات را پشت آن رنگ و لعاب دینى پنهان مى کند و به صورت یک تابلو زرین درمىآورد. این, کار نفس مسوله است. این که برادران یوسف تصمیم گرفتند او را به چاه اندازند, در نزد خود این کار را پسندیده مى دانستند, آن که گفت: یوسف را مى کشیم, تصمیم بدى بود, اما دیگران نشستند و مشورت کردند و سپس گفتند: او را به چاه مى اندازیم, وقتى به چاه انداختیم: ((یخلوا لکم وجه ابیکم و تکونوا من بعده قوما صالحین)) حضرت یعقوب(ع) هم به آنان فرمود: ((بل سولت لکم انفسکم إمرا)), آن نفس مسوله به چاه انداختن برادرتان را براى شما زیبا جلوه داد.یا سامرى وقتى که گوساله پرستى را ترویج مى کند, مى گوید: ((سولت لى نفسى)) بعضى از شواهد قرآنى تإیید مى کند که سامرى آدم بزرگى بود و گفت: ((انى بصرت بما لم یبصروا)) او آدم معمولى نبود نظیر همان که: ((واتل علیهم نبإ الذى آتیناه آیاتنا فانسلخ منها)) او نظیر بلعم و امثال او بود. خداى سبحان به او معنویت شهود ، ملکوت ، کنار رفتن پرده ها...